VOERENDE SPECHTEN

Voerende spechten.

De afgelopen week een paar  keer op pad geweest. Op woensdag met Joop naar Duitsland gefietst. We hebben net over de grens bij Belfeld een voerende grote bonte specht bezocht. Een ritje met Joop levert weer heel wat vogelwetenschap op. Het was dus een leerzame tocht. Aangekomen bij de specht even gewacht tot hij kwam. Hij liet duidelijk horen dat hij het er niet mee eens was dat er mensen in de buurt van zijn nest waren. Toch zou hij het gewend moeten zijn want zijn nestholte zat in een berkenboom langs een wandelpad. Maar twee van zo'n vreemde snuiters vond hij maar niks. Voorzichtig langs de boom kijkend, toch maar de de drang van het moeten voeren gevolgd en hup snel even voeren. De jongen zaten nog niet aan het gat dus het duurt nog even voor ze uitvliegen. Na een klein uurtje besloten we de Spechten met rust laten en togen verder naar Krickenbeck.















Onderweg weer wat tips van Joop gekregen waar, wat en wanneer er misschien wat te zien zou zijn. Na bij de Rewe een culinaire tussenstop gemaakt te hebben via de Wittsee naar krickenbeck  gereden. Aangekomen bij de zwarte specht duurde het nog een heel tijdje voor hij kwam voeren. Sowieso duren de tussenpozen van het voeren minstens een uur. Er is in deze tussentijd van alles te zien of te horen. Een pimpelmees bezocht constant zijn nest om de jongen te voeren. Ook kwam een roodborst even kijken of er nog ergens een rupsje was. Altijd mooi zo'n roodborst.

Bij de zwarte specht kon je soms de snavels van de jongen al zien uitsteken in de nestopening. Toch nog een paar leuke foto's gemaakt en weer naar huis.
Een paar dagen later tegen de avond weer naar de zwarte specht. Nu waren de jongen al beter te zien. Af en toe zag je een kopje uit de nestholte komen. Vooral als de oudervogels in de buurt waren kwamen de kopjes naar buiten. Als de ouders komen voeren laten zij ook horen  dat ze in de buurt zijn. Ze zijn erg voorzichtig want nestrovers zoals de eksters of kraaien kunnen met gemak in de holte om de jongen te stelen. Omdat het licht niet optimaal was weer naar huis om zaterdag terug te keren.

Zaterdagmorgen tegen 9 uur weer verstopt achter een dikke boom begonnen aan een nieuwe fotosessie. Om enkele goede foto's te maken moet je er wel wat voor doen. Ik wilde uitproberen om mijn fototoestel, via WiFi, met de telefoon te bedienen. Dit lukte maar toch maar met de hand de foto's gemaakt. Nu zag je de jongen al in de nestopening zitten. Soms, als de ouders in de buurt waren, keken ze naar boven om te zien waar ze bleven. We vroegen ons af of alleen het mannetje voerde maar vandaag kwamen beide ouders voeren. Aan de petten kun je dit zien maar dat had ik in een vorige blog al vermeld. Toch weer een paar leuke foto's gemaakt. Is niet altijd gemakkelijk omdat het spechtennest erg hoog zit.

Dit was het dan, het zal niet lang meer duren en de spechten zijn gevlogen. Naar huis gereden met de gedachte om even bij de broedplaats van de ijsvogel langs te gaan. Ik had samen met Joop afgelopen week een tak geplaatst waar de ijsvogel als hij bij het nest komt kan gaan zitten. Een mooie plek dus om hem te fotograferen. Aangekomen en mij geïnstalleerd voor een uurtje ijsvogel fotograferen. In de buurt zit een boomkruiper die waarschijnlijk jongen heeft. Omdat deze vogel, vanwege zijn bewegelijkheid, meestal moeilijk te fotograferen is heb ik ze niet al te veel voor de lens gehad. Alleen deze boomkruiper
zocht  een jong om te voeren en trok zich niet al te veel van mij aan. Een foto heb ik gedraaid om hen beter te bekijken. De andere foto word weergegeven zoals je ze meestal ziet. Lopend langs de stam naar boven. Het begon te regenen en ben weer naar huis gegaan zonder een ijsvogel gezien te hebben.















Het lijkt of we tijdens het fotograferen de vogels storen in hun leefgebied. Dit is het eerste waar wij op letten en als we merken dat de vogel last van ons heeft gaan we gelijk weg. Een loslopend hond of mensen die Kris kras door het bos of veld lopen schaden de natuur meer dan vogelaars die weten wat ze doen. Dat tussen deze fotografen/vogelaars ook mensen zijn die kost wat kost een topfoto willen maken is ook zeker waar. Zelf heb ik mij ook wel eens geërgerd aan dergelijke personen die uiteindelijk de aanwezige vogel door hun gedrag verjaagde. Gelukkig zijn er meer goede dan slechte.

DE ORPHEUSSPOTVOGEL

De Orpheusspotvogel.

Soms zijn er verrassingen in een seizoen. Dat zijn dan de zeldzame waarnemingen. Zoals jullie weten ben ik altijd blij met een mooie foto of waarneming van een zogenaamde normale en veel voorkomende soort. Toch trekt het mij naar de plek waar een aparte en zeldzame soort is gezien. Zeker als het niet al te ver weg is. De eerste keer dat ik de Orpheusspotvogel heb mogen fotograferen was in Horst aan de Maas.

In begin juni 2012 zat op Californië tussen Sevenum en Grubbenvorst een Orpheusspotvogel.
Op waarnemingen zag ik dat het er veel bekijks was dus besloot ik te wachten totdat het rustiger werd. Ik ga het liefste kijken met zo min mogelijk medekijkers. Dat deze zeldzame vogel zich in onze provincie laat zien en zeker horen heeft waarschijnlijk iets met het klimaat te maken. Ze broeden hier niet maar jaarlijks is er wel een exemplaar te zien. Ze zakken steeds noordelijker af om een partner te vinden. Alle vogels die werden gezien waren mannetjes. Ze zijn ook bijna niet te onderscheiden van de gewone spotvogel die veel meer voorkomt. Alleen de prachtige zang onderscheid de Orpheusspotvogel van de gewone.














Het exemplaar in Horst zat bij een volgegroeide sloot en  een klein bosje met struiken en bomen. Toen ik er aankwam zag ik vrij snel dat ik in het goede gebied was. De bosjes waren her en der platgetrapt door de vele vogelaars. Zoeken hoefde je niet want de vogel liet zich volop horen. Ik ben er 3 keer geweest waarbij ik op de zonnestand lette zodat het beste licht voor mijn foto's had.
Dit is erg belangrijk want tegen de zon in fotograferen levert overbelichte foto's op.
Als je dan in zo'n gebiedje vertoefd kom je er achter dat er veel meer te zien is.  Kneutjes of Heivinken zoals ik ze noem, Grasmussen, Roodborsttapuiten, kleine Karekieten en Bosrietzangers heb ik er gezien.

De Orpheusspotvogel  die nu op Klein Vink te zien is heb afgelopen zondag gezien. Omdat mijn huidige camera  veel beter is dan de camera in 2012 heb ik weer betere foto's kunnen maken. Ook moet ik zeggen dat de vogel op een afstand 10 meter te zien was in de boompjes. Wel zat er dikwijls altijd wel een blaadje tussen de camera en vogel. Maar omdat de vogel zich steeds verplaatst zijn er altijd wel momenten dat hij beter te zien is.









De grotere opnames van de Orpheusspotvogel in Arcen zijn via het fotobewerkingsprogramma Picasa verkleind of beter gezegd de vogel wordt groter in beeld gebracht. Meestal fotografeer ik met maximaal met  65 x optische zoom. De rest doe ik op de computer.  Picasa is gratis bij Google te downloaden.  Toen ik naar de auto liep heb ik nog foto's kunnen maken van  een ooievaar die over vloog.

DE ROODBORSTTAPUIT

DE ROODBORSTTAPUIT

Toen ik in 2010 wat intensiever vogels ging fotograferen was deze vogel een van de eerste vogels waarvan ik de naam niet kon. Op rabarberplanten in de Boekend zag ik een klein vogeltje met een zwarte kop die een tikkend geluid maakt. Dit geluid is de roep naar het vrouwtje en ook naar de jongen. Toch kan dit vogeltje prachtig zingen. Vallend uit de lucht en volop zingend land hij op zijn uitkijkpost. Deze vogel houd zich op in ruw landschap met kleine boompjes als uitkijkpost. Hij is erg algemeen toch denk ik dat weinigen hem wel eens in het echt hebben gezien. Het mannetje met zwarte kop en rozerode borst is altijd een prachtige kans voor een mooie foto. Ze zijn schuw maar als je, zoals ik veel doe, uit een auto fotografeer kun je ze op een paar meter benaderen. Het vrouwtje is minder mooi maar is zeker de moeite waard. Hun nest wordt net boven of op de grond gemaakt.

Meestal hebben ze 3 a 4 jongen. Deze worden met insecten grootgebracht.
De jongen zijn, als ze uitgevlogen zijn, steeds in de buurt van de ouders en roepen steeds om gevoerd te worden. Alle foto's van deze Roodborsttapuiten familie zijn in Siberie gemaakt. Ook op de Crayerlerheide kun je al fietsend deze schitterend vogel waarnemen. Als je het tikkend geluid  hoort  moet je letten op hoge uitkijkpunten waar ze wippend op uitkijk zitten.

Voor beginnende vogelaars kun je op de telefoon een app installeren waarop je kunt zien welke vogel het is, wat voor zang hij zingt en de kenmerken van de soort. Voor iOS  dus iPhone kun je  " Vogels in Nederland " downloaden.  Bij een  toestel met Android besturing kun je de app van een vroegere collega van mij downloaden . Het adres is www.sjakkie.nl.  En dan Vogels in Nederland. Geheel zelf door hem gemaakt.
Veel succes naar het zoeken van de Roodborsttapuit .

IN EN RONDOM DE TANGKOEL (2)

Ik ben regelmatig weer bij de Tangkoel geweest om te zien hoe ver het staat met de vogelwereld. Allereerst nog iets over de aanwezige Groene Spechten.
In een wilg hebben ze een broedholte gehakt maar of deze gebruikt gaat worden is af te wachten. De Groene Spechten maken meestal een drietal holtes waar ze er een van uitkiezen. Alles is afhankelijk waar zij vinden wat het veiligst is. Verstoring is zoals ik al heb beschreven een belangrijke factor om te gaan broeden. Omdat de broedholte,welke ik ontdekt heb, tegen de parkeerplaats aanligt en nog niet bewoont is denk ik dat ze elders zijn gaan broeden. Het verschil tussen man en vrouw Groene Specht is te zien aan het rode aan de kop. De man heeft een rode vlek onder het oog en de vrouw niet.




Als je rustig op een stoeltje aan de ingang van de tangkoel gaat zitten komt er van alles voorbij.  Een Eekhoorn komt poolshoogte nemen en de huismussen uit de buurt komen wat zaden of insecten verorberen.


Omdat direct langs de ingang de Pimpelmees broed komt hij regelmatig op bezoek. Waarschijnlijk heeft hij al jongen want mannetje en vrouwtje brengen regelmatig wat lekkers mee om te voeren. Iets lekkers bedoel ik natuurlijk uit zicht van een Pimpelmees . Een rupsje vinden wij niet echt lekker.















Ook krijg je af en toe een serenade van de echte zangers. Allereerst de Heggenmus, afgelost door de Zwartkop en weer de loef afgestoken door de Zanglijster. Alle drie schitterende zangers met verschillende hoge en lage tonen. Uiteraard mag je de merel niet vergeten die zich ook laat horen. Een Bosmerel is misschien wel dezelfde Merel als in de achtertuin maar in het bos lijkt hij mooier.

Vorige keer schreef ik al over de Winterkoning bij een van de vis steigers. Op de foto hierlangs komt hij uit zijn nest en kunnen we zijn kopje nog net zien. Ik ben al een paar keer terug geweest kijken maar zie niet veel beweging. Ziet eruit dat de vogel gevlogen is. Wel zie ik bij steiger 1 boven in een boom tussen het klimop een andere Winterkoning een nest bouwen. Regelmatig komt hij voorbij, landend op het hek en met zijn snavel vol met nestmateriaal, op weg naar zijn nest. Omdat dit zo'n klein vogeltje is hij moeilijk scherp voor de lens te krijgen.



















Wat mij en "uiteraard ook de hengelaars  welke regelmatig bij de Tangkoel te vinden zijn "opvalt dat diverse Spreeuwen een oud spechtehol gebruiken voor hun eigen nest. De Spreeuwen blijven af en aan vliegen om hun jongen te voeren. Het loont zich natuurlijk als hengelaar om niet alleen naar de dobber  te kijken  maar ook naar alles wat rondom de tangkoel groeit kruipt en vliegt.

Op het water dobberen meestal ook wel verschillende vogels. De Wilde Eend is er uiteraard aanwezig. Meestal de uitgave van de originele soort maar soms  een bastaard, maar ook deze kunnen mooi zijn zoals op de foto. Tussen de rotzooi links van het bruggetje zit de Waterhoen te scharrelen. Een paartje Meerkoeten zullen er dit jaar ook wel weer broeden.

Een vissende concurrent van de hengelaars is de Blauwe Reiger. Letterlijk schreeuwend komt hij soms aanvliegen om te melden dat hij er is. Uiteraard pikt hij zijn visje mee maar een veelvraat als de Aalscholver is hij niet. Ik ga regelmatig naar de Tangkoel om de vorderingen van de diverse vogels te fotograferen. Dus tot de volgende blog.