zaterdag 16 april 2016

DE GROOTE PEEL 2016

Zoals de trouwe lezer van de blog wel gemerkt heeft is er niet al te veel meer geschreven in de blog. Ik moet ook zeggen dat ik in het najaar en de winter niet al te veel op pad ben geweest. De winter was erg mild en zodoende kwamen er niet al te veel vreemde vogels ons land bezoeken. Ook heb ik bijna geen vogels meer gemeld op waarneming.nl.

Nu de lente is begonnen kriebelt het weer en ga ik regelmatig op stap. Omdat ik gemakkelijk na kan gaan wanneer ik in de afgelopen jaren welk soort het beste kan waarnemen dacht ik aan de Groote Peel. Daar had ik het vorige jaar prachtige foto's gemaakt van de Blauwborst en de Sprinkhaanzanger.
In een biotoop ( leefgebied ) van nat veen en braam en kleine boompjes zijn ze meestal te zien. Vooral de blauwborst zingt dan weer zijn prachtig liefdeslied. Op zaterdag 9 april om 07.00 uur vertrokken naar de Meijelse Peel. De zon scheen dus goede omstandigheden voor mooie foto's. Aangekomen op de plek van het vorig jaar was het erg schrikken. Het hele biotoop was weggeplagd, alleen nog maar zand en een paar braamstruiken waren overgebleven. Het komt natuurlijk regelmatig voor dat vanuit de beheerder het gebied aangepakt wordt om het te verbeteren. Het is af te wachten of dit een succes gaat worden.










Geen Blauwborst te zien en al zeker geen Sprinkhaanzanger.  Wel zat er een Fitis zijn lied in het topje van een boom te zingen. Dat het een Fitis is en geen Tjiftjaf kun je alleen aan de zang horen. Hun uiterlijke kenmerken zijn nagenoeg gelijk al heeft de Tjiftjaf donkere pootjes. De vogeltjes zijn  klein zodat dit verschil niet al te gemakkelijk te zien is. De fitis zingt een lied en de Tjiftjaf roept alleen zijn naam. Op meerdere sites kun je horen welk lied bij welke soort hoort. Maar nog steeds geen blauwborst.

Ik besloot verder te lopen om te kijken of er verder op nog wat te zien was. Opeens viel mijn oog op een vogel die vanuit een boom naar de grond vloog en dan weer snel terug de veilige boom in. Hij ging boven in de boom zitten en ik zag gelijk dat het een Klapekster was. Deze soort is meestal een doortrekker die in het na- en voorjaar ons land bezoekt. Meestal is hij te zien in ruw terrein waar kleine boompjes staan waar hij op de uitkijk gaat zitten. De klapekster trekt eind april door naar noordelijke gebieden om te broeden. Hij jaagt op muizen, hagedissen en diverse grotere insecten. Soms spiest hij zijn prooi op stekels van struiken of op prikkeldraad . Het is zijn voorraadplek voor slechtere tijden. Ik heb hem een beetje gevolgd om verschillende foto's te maken. Je kunt hem goed benaderen omdat hij weinig angst voor mensen heeft daar in zijn broedgebied bijna geen mensen wonen.



Toen ik aankwam vlogen er Beflijsters weg en ik hoopte dat die nog terug zouden komen om te foerageren op hun favoriete grasveld. Tijdens het fotograferen van de Klapekster hoorden ik opeens het geluid van de Beflijster en zag er 2 boven mij in een boom zitten. Ze trokken zich niet al te veel van mij aan. Ook Beflijsters zijn  na- en voorjaar bezoekers en zijn meestal in groter groepjes te zien. Deze groep bestond uit 5 vogels. Het mannetje heeft een mooie witte bef maar bij het vrouwtje is deze bef niet zo goed te zien. Het tweetal op de foto kan een mannetje en vrouwtje zijn.











Teruglopend hoorde ik voor het eerst een Blauwborst zingen. In een boompje aan een plasje heb ik hem toch kunnen fotograferen. In begin was ik blij met zo'n foto maar ik ben verwent dus het kan beter. Toch nog genoten van de zang en de kleuren van deze prachtige vogel.


Het werd tijd om naar huis te gaan. Het nadeel is dat op weg naar de auto nog van alles te zien is. Een Boompieper was bezig met zijn baltsvlucht en in de verte hoorde ik de Roodborsttapuit zijn lied zingen. Bij de auto was een Winterkoning zijn territorium af aan het bakenen. Een goed begin van een nieuw vogeljaar.