DE WITTE SPREEUW

De laatste week kijk ik dagelijks meerdere malen naar de bomen in onze straat.

Meestal zitten er Kauwtjes, Kraaien, Houtduiven en allerlei klein spul. Maar de vogels die er bijna altijd zitten zijn de Spreeuwen. Zoals ik al eens beschreven had maken de Spreeuwen de gekste geluiden. Toch zingen de Spreeuwen ook een prachtig deuntje. Ze zetten hun keel op en waaieren met hun staart en vleugels. Het is prachtig om te zien en te horen. Zoals mijn volgers van blog zullen weten zijn de Spreeuwen schitterende vogels. Toch is dit niet de reden waarom ik zoveel omhoog kijk in de bomen. 

 

 

Anderhalve week terug zag ik weer een oude bekende tussen de Spreeuwen zitten. In dec vorig jaar kreeg in de voortuin bezoek van een witte Spreeuw. Het leek erop dat hij of zij weer terug was. Een witte Spreeuw tussen allemaal donkere soortgenoten valt natuurlijk op. Of het dezelfde witte Spreeuw is van het vorig jaar is niet geheel zeker maar dat maakt ook niet erg veel uit. Afgelopen zomer heeft in de Boekend ook een geheel witte Spreeuw gebroed. Waarschijnlijk is het dezelfde die hier nu rondvliegt. 

 

De witte Spreeuw van het vorig jaar heb ik maar een dag gezien. De huidige vliegt hier al anderhalve week rond. Deze albino Spreeuw is gewoon lid van een groepje van ongeveer 16 Spreeuwen. In tegenstelling van de mensen is een afwijkend groepslid geen enkel probleem en word gewoon in de groep opgenomen.

 

Omdat deze witte Spreeuw dagelijks is te zien kan ik er verschillende foto's van maken. Verschillende achtergronden zijn altijd interessant voor een mooie foto. Omdat de zon afgelopen dagen veel heeft geschenen is dit ook goed gelukt. 

Afwachten of deze witte de hele winter in onze buurt blijft. De broedende witte Spreeuw uit de Boekend was s'winters in een grote groep regelmatig bij de manege in de Boekend te zien. 

Afwijkende veelal albino vogels zijn er in alle soorten te zien. Een gedeeltelijke witte Merel heeft hier onze achtertuin ook wel eens bezocht. Ook heb ik een, door Joop  gevonden grotendeels witte Veldleeuwerik, kunnen fotograferen. Kraaien en Kauwen kunnen ook wel eens gezien worden met een of meerdere witte veren. Bij de Ganzen zie je ook regelmatig afwijkende soorten maar deze komen meestal voor uit kruisingen van twee soorten. Deze vogels zijn niet zo kieskeurig met het uitzoeken van een partner. Ook hebben wij, Joop en ik, eens een bruine Kraai gezien in het kassengebied Siberië. Vreemd om een geheel bruinen Kraai te zien maar het schijnt dat die regelmatig voorkomt.

Als vogelaar kijk je zo wie zo altijd goed naar grote groepen vogels. Bij Spreeuwen kan zomaar een zeer zeldzame Rose Spreeuw meevliegen met zo'n groep. Bij Ganzen kunnen ook zeldzame soorten zoals de Roodhalsgans  zich tussen grote groepen ganzen bevinden.

Al met al goed bekijken van groepen vogels kan soms  wat verrassend opleveren.

Nu moeten we het doen met deze witte Spreeuw. Met een beetje geluk komt hij een keer in de achtertuin van de voedertafel de krenten oppikken.

    



WAAR ZIT DE WITTE SPREEUW ?

KRAANVOGELS RONDOM DIEPHOLZ

Op 3 november om 8 uur gingen Joop , Peter en ik naar diepholz. In mijn blog "kraanvogels boven Limburg" heb ik het al eens over diepholz gehad. Rondom deze plaats in Duitsland zijn diverse moeras gebieden vergelijkbaar met de Groote Peel . In de voor en najaarstrek komen hier de kraanvogels bijeen om in het voorjaar naar de broedgebieden te gaan en in het najaar naar de overwintergebieden te vliegen. 

 

 

Vooral in oktober/ november van elk jaar is dit een waar spektakel. De top van het aantal kraanvogels is begin november. Op 2 november 2014 werden er in dit gebied 104.000 kraanvogels geteld. Op 9 november 2014 gingen deze vogels beginnen aan de trek en kwamen er die dag 63.000 kraanvogels over Limburg. Ook wij wilde dit spektakel wel eens mee maken dus gingen we op weg naar Diepholz . We hadden een adres gekregen van de overbuurman van Joop waar zondag 1 november duizenden kraanvogels waren gezien. 

 

 

Waarom zitten deze kraanvogels in de buurt van diepholz?  Dit gebied heeft 2 belangrijke voorwaarden waarom ze hier neerstrijken. Dit is eten en veiligheid. Overdag eten de kraanvogels op de talrijke maisvelden het mais op wat na het maaien en binnenhalen van het voedermais is achtergebleven. Elke kraanvogel eet per dag 2 a 3 ons mais. Dit hebben ze nodig omdat deze grote vogel op zijn reis toch heel wat energie verbruikt. De veiligheid vinden ze in het " Rhedener Geestmoor en in andere mooren in de buurt. Moor is de Duitse benaming van Hoogveen gebieden. Omdat deze gebieden weer gedeeltelijk onder water zijn gezet bied het de veiligheid voor de rustende kraanvogels. Uiteraard is in Duitsland de kraanvogels beschermd en mag men deze gebieden alleen op de vastgestelde wegen en paden betreden.

 

 

Nu terug naar onze reis. Oorspronkelijk was de reis gisteren 2 november gepland maar wegens mist werd besloten een dag te wachten. Op 3 november rond 8 uur starten we onze reis naar Diepholz. Na wat fileleed op de autobanen kwamen we rond 11 uur aan bij het landbouwgebied in de buurt van het plaatsje Vechta. Vanuit de hoofdweg zagen we in de verte de eerste kraanvogels al zitten. De weg, "an der Dadau" geheten, is een van de vele plekken waar de kraanvogels te zien zijn. Soms ver weg maar dat is geen probleem. Ook nu zie je deze sierlijke vogels hun lange nek strekken om op elkaar indruk te maken. In dit eerste gedeelte zaten al een paar duizend kraanvogels te foerageren . Soms op de maisvelden maar ook op grasvelden werd wat lekkers gezocht. Grote groepen werden afgewisseld met soms maar een  aantal van minder dan 10 stuks. Rustig aten ze de mais op en dan opeens gingen alle koppen omhoog. Voelden zij zich gestoord dan vlogen ze weg naar een veiligere plek. Dit moet je zo veel mogelijk voorkomen want dit kost energie en die hebben ze nodig voor hun trek naar Noord Frankrijk. 

 

 

Omdat Joop een vogelaar is die vooral door zijn verrekijker tuurt en Peter en Ik liever door de zoeker van ons fototoestel was het Joop die ook nog andere vogels zag. De buizerd, een zwarte wouw , torenvalk en diverse zangvogels werden door hem aan ons doorgegeven. Als hij " What the fuck" zegt dan heeft hij wat speciaals gezien. Meestal heeft hij dan nog wat extra informatie over de vogel die hij heeft gezien zoals vleugelslag, geluid of andere kenmerken. Een lopende vogelgids, ofwel omdat hij door ziekte een van zijn benen is verloren is lopen voor hem erg moeilijk. Dat weerhoud hem niet zijn grootste hobby het spotten van vogels. Maar rij je met hem door een bomenlaan dan weet hij hoe de bomen heten en ziet hij een vlinder vliegen weet hij die ook te benoemen. Een natuurmens pur sang waar  Peter en Ik veel van hebben kunnen leren. 

 

 

 

Deze dag verraste ons met prachtig weer. De gehele dag was het zonnig en stonden de kraanvogels in het licht te schitteren. Overal zag je oudervogels met de jongen van dit jaar. Wij  hadden het geluk een kraanvogel paartje met een jong geheel apart op een maisveld te fotograferen. De vogels waren niet schuw en lieten zich tot op 10 meter te benaderen. Het jong had een bruine kop en de ouders mooie gekleurde kop. Dit leverde een paar mooie plaatjes op. Overal waar de grotere groepen zaten kwamen kleine groepjes aanvliegen die ook  werden gefotografeerd. De foto's waar de kraanvogels op de zandgronden stonden gaven ook een mooi plaatje.

 

 

Na tussen de middag broodjes gegeten te hebben werd het gebied nog een keer doorgereden waarna we naar het Rhederner Geestmoor reden. Het was inmiddels 16.00 uur geweest en de kraanvogels gingen langzaam aan naar hun slaapplek. Midden door het moor loopt een weg genaamd "Moordamm"  waar je de binnenkomende kraanvogels kan zien. Meestal landen ze wel verder weg en omdat het al donker begint te worden kan je alleen de slierten kraanvogels fotograferen. Van alle kanten kwamen ze aan en overvliegen. Ook vlogen wat rotganzen over om ook een veiligere plek te zoeken. Op de plek waar we stonden was ook een uitkijktoren van 3 verdiepingen. Deze was al goed gevuld met vogelaars. Wij hadden gedacht dat wij de enigste waren die niet hoefden te werken en vogelreisjes konden maken maar wij hadden het mis. Van alle kanten kwamen ze aan. Uitgerust met verrekijkers, spottingscopes en fototoestellen stonden ze op de Moordamm de kraanvogels te bekijken. 

 

 

 

Na een uurtje hadden wij het wel gezien en togen we naar huis. We waren allen tevreden met wat we gezien hadden en ik denk dat dit niet de laatste keer is dat wij in diepholz zijn geweest. Wij reden zuidwaarts dezelfde richting die de kraanvogels over enkele dagen zullen nemen alleen zij door de lucht en wij over volle autobanen. 

 Op internet is nog veel meer te lezen over de kraanvogels in de Mooren rond Diepholz.

TAPUITEN

De tapuiten is een exotisch uitziend vogeltje wat hier in Limburg in het voorjaar en najaar meestal te zien is. Net als de paapjes broeden de tapuiten elders in Nederland. De tapuiten vallen op als men in een ruw grasland met molshopen of andere hoopjes zand een overziet. Huppelende  en regelmatig op de uitkijk op zo'n molshoopje,  dan is het meestal een tapuit. Ze staan altijd uitgerekt te kijken of er iets te eten valt. Het is een schuwe vogel, veel schuwer dan het paapje, zodoende is een goede foto best moeilijk te maken. Toch lukt het wel eens . Ik heb wel eens een foto gemaakt, liggend op mijn buik, met een tapuit op een meter of 5.

 In de grootte  Peel bij de vossenheuvel is een plek waar ze ook voorkomen. Als je deze tapuiten wil benaderen vliegen ze gelijk weg om op 20 meter weer te landen. Tapuiten broeden in de duinen aan de kust en op zanderige gronden waar liefs veel konijnen voorkomen. De tapuiten broeden n.l. meestal in oude konijnenholen. Ook houden de konijnen de vegetatie kort wat ook insecten etende  tapuiten ten goede komt. Op de plek in de grootte Peel broeden ze ook. Toen ik in het voorjaar was om de blauwborsten te fotograferen zaten de tapuiten al bij hun broedholtes. Af en toe wipten ze naar binnen om even later er weer uit te komen.

In Siberië in de Boekend zijn op het ogenblik het gebied weer her in te richten. Beken worden verlegd en grote geulen worden gegraven. Als zo'n grote bulldozer door het land heeft gebaggerd is het geschapen voor de tapuit. Een tiental tapuiten huppelde onafhankelijk van elkaar links en rechts door het gebied om steeds weer een insect te vangen.

De mannetjes zijn te onderscheiden door zijn donkere oogstreep en van de vrouwtje die veel zachter van kleur zijn. Nu in het najaar heeft de man zijn zomerkleed al gedeeltelijk verloren want normaal heeft hij ook nog een zwarte rug. Zoveel tapuiten bij elkaar heb ik zelf nog nooit gezien en is een lust voor het oog.







Nu nog iets over het kassengebied Siberië. Dit gebied hoort bij maasbree en is steeds in beweging. Toen ik in 2009 voor het eerst kwam keek ik mijn ogen uit. Voor een beginnend vogelaar was er zoveel te zien dat je nooit voor niets naar dit gebied ging. Er waren altijd in het voorjaar wulpen, kieviten, grutto's en scholeksters die broedplekken zochten in dit agrarisch gebied. Er waren nog grote weide's en akkers  genoeg te vinden. Toch is dit gebied gedoemd te verdwijnen. Elk jaar komen er weer kassen bij . Over vijf jaar zie in dit gebied geen broedende weidevogels meer. Omdat het wettelijk is geregeld worden er wel waterbassins aangelegd om het regenwater op te vangen om her te gebruiken. Watervogels zullen deze waterpartijen nog wel bezoeken maar veldleeuwerikken, paapje, tapuiten, roodborsttapuiten en graspiepers zullen naar elders gaan. Gisteren zag ik dat een leuk nat gebiedje waar de blauwborst heeft gebroed en kleine pleviertjes voor kwamen met de overtollige zand dicht word gegooid. Weer wat natuur minder en meer glasbouw erbij. Gelukkig wonen we in noord Limburg waar velen natuurgebieden zijn gerealiseerd en waar ik de komende jaren nog heel veel mooie foto's kan maken.

PAAPJES

De Paapjes,

Toen ik in 2010 voor het eerst een Paapje voor de lens kreeg kon ik er een zeer wazige  foto van maken. Tot nu toe weet ik niet zeker of het er een was.  1 jaar later maakte ik op Siberië een paar schitterend foto's van 2 paapjes. Op mijn werk weten ze dat ik een vogelaar ben en als ik zeg dat ik een Paapje gezien heb lachen ze mij uit. Dergelijke vogelnamen waaronder ook de Tjif Tjaf of Beflijster wekken altijd hilariteit op en dan moet ik uitleggen hoe ze eruit zien. Paapjes lijken veel op de Roodborsttapuit en hun gedrag is bijna gelijk. In een vorige blog heb ik de Roodborsttapuit al beschreven. Paapjes komen nog  in Nederland voor maar staan toch op de rode lijst. Toch  broeden ze nog op diverse plekken en gebieden in Nederland. In Limburg echter broeden ze bijna niet. De reden is waarschijnlijk dat in Limburg niet zo veel echte broedgebieden zijn  met gras en bloeiende wilde planten.

In het voorjaar en najaar worden ze wel waargenomen. Vooral op Siberië  heb ik ze jaarlijks gezien en zo ook dit jaar. Het Paapje is een prachtig vogeltje zacht van kleur met mooie pigment strepen in de vleugels en op de rug en kop. Het vrouwtje is lichter van kleur en heeft een kleinere witte oogstreep. Op een foto zie je een mannetje waarop het lijkt dat hij een petje op heeft zo dik is de oogstreep.










In de zomer tijdens de paartijd hebben de mannetjes ook nog een oranje borst. De Paapjes zijn door-trekkers die langzaam afzakken naar het zuiden om te beginnen aan hun reis naar Afrika. Meestal zijn er jongen bij die nog lichter van kleur zijn. Vanuit een hogere uitkijkpost zoals een paal, draad of tak vangen ze insecten op de grond of uit de lucht. Steeds weer vliegen ze terug naar hun uitkijkpost. Als ze hiermee bezig zijn zijn ze goed te benaderen. Vanuit de auto kun je ze soms tot 5 meter fotograferen. Als je Paapjes bij een omheining van een wei ziet lijken de foto's die je maakt meestal op elkaar.

 Of op de draad van de omheining of op de paaltje waaraan de draad is aangemaakt. Het is leuker om foto's te maken  met verschillende plekken waarop ze zitten. De afgelopen dagen had ik het geluk dat de Paapjes in een voormalige wei zaten die afgegraven werd voor bebouwing van een kas. Dan weer op de grond, of op een hoopje zwarte grond en dan weer op een berg gele zand. Gelukkig niet al te ver af zodat ik mooie foto's heb kunnen maken. Uiteraard bewerk ik de foto's zodat ze beter van kwaliteit worden. Ook pas ik de compositie aan. Meestal zet je het object wat je wil fotograferen in het midden van de foto. Beter is om in dit geval het Paapje links of rechts op de foto te zetten. Het lijkt dan of de vogels uit de foto kijken. Het maakt de foto spannender. Dit kun je dit later doen op een fotobewerkingsprogramma.

Waarschijnlijk heb ik al verteld dat ik dit doe met Picasa van Google. Niet automatisch maar stap voor stap. Bijna alle foto's die je ziet zijn bewerkt zoals contrast en lichtsterkte aanpassen. Scherpte verander ik bijna nooit. Onscherpe foto's zijn toch niet scherp te maken.

Als laatste een prachtige foto met een Tapuit erop. Ook Tapuiten hebben wel wat weg van Paapjes en worden regelmatig hiermee verwisseld. Als ik de foto's bij een waarneming op Waarneming.nl zet hoop ik altijd op een vogelwaardering van de medebezoekers van deze site. Deze foto van de Tapuit had 5 sterren wat betekend sublieme foto.

Op waarnemingen staan al meer dan 2600 foto's van mij. Als je deze zou willen bekijken laat het mij dan weten dan kan ik je doorgeven hoe je op mijn account kunt komen.