TORENVALK IN DE BOEKEND

Op de Cockerseweg voor het bruggetje liggen 2 tuinen aangelegd voor de hobby en om te genieten van bloemen, planten en bomen. Een tuin is prachtig aangelegd de andere tuin is een tuin waar van alles groeit  wat insecten aantrekt, deze insecten trekken weer vogels aan. Ook zullen in deze tuin veel muizen hun onderkomen hebben gezocht.

Achter in de tuin staat op een paal een kast voor de torenvalk. Toen ik begin mei langs reed zag ik dat er in de kast een torenvalk zat.  Op een paaltje in de buurt zat de tweede torenvalk. Ik heb een paar foto's gemaakt en ben doorgereden.









Gisteren kreeg ik van Joop te horen dat de jongen van dit paartje voor in de kast te zien waren. Na een hele dag  regen kwam opeens de zon door en ben ik toch maar even gaan kijken. Jullie zien nu het resultaat. Mooie ontroerende foto' van bijna uitvliegend torenvalken. Een prachtige tuin waar ik van alles al heb gefotografeerd waarvoor dank aan de schepper.

Roodborsttapuiten op crayerlerheide .

Roodborsttapuiten op crayerlerheide .

Het broedseizoen is al volop bezig, op ons balkon komt een koppeltje koolmezen de hele dag voedsel halen voor hun kroost twee balkons verder. Eerst kregen de jongen vogelpindakaas maar ik vond dat deze voeding te eenzijdig was en ben ook levende meelwormen gaan voeren. Nadeel was dat de inhoud van de meelworm tegen ons raam werd geslingerd. Als de vogel zo ijverig bezig zijn zijn ze niet bang en nemen ze meer risico's.  Het verschil tussen man en vrouw koolmezen is te zien op de borst. De doorlopende zwarte plek op de borst is bij de man donkerder dan de vrouw.

Op de  crayelerheide werd door een andere vogelaar/fotograaf een nest ontdekt van een roodborsttapuit. Niet dat hij het nest vond maar wel viel hem op dat een paartje roodborsttapuiten met voer steeds naar dezelfde  plek vlogen. Om dit te ontdekken  moet je langere tijd op een plek vertoeven om zoiets te vinden. Als dit vanuit een auto gebeurd is de kans groot dat je dit kan ontdekken. Na zijn tip dus naar de plek getogen en vanuit de auto de plek in de gaten gehouden. 

 

Na niet al te lange tijd  kwam het vrouwtje met een rups in zij bek in de buurt van het nest. In het begin ging het aarzelend en vloog ze van plek tot plek totdat de drang te groot werd om de jongen te voeren en ze in het nest verdween. Even later kwam ze weer uit het nest en ging ze weer op insectenjacht. Nu was het mannetje aan de beurt. 

 

Hij kwam met een spin in zijn bek naar het nest, ook aarzelend, maar uiteindelijk toch het nest in. Het nest was niet in een boom of struik gebouwd maar op een plek op de grond tussen  enkele graspollen. 

 

 

 

Als je daar een tijdje staat komen de vogels steeds sneller achter elkaar om te voeren. Van angst was niets meer te merken want ze gingen meestal direct het nest in om te voeren. Het is niet de bedoeling dat je te lang blijft bij zo'n nest want anders verstoor je ze misschien maar de drang om hun jongen te voeren heeft toch wel voor alle vogels de overhand.

 

DE GROOTE PEEL 2016

Zoals de trouwe lezer van de blog wel gemerkt heeft is er niet al te veel meer geschreven in de blog. Ik moet ook zeggen dat ik in het najaar en de winter niet al te veel op pad ben geweest. De winter was erg mild en zodoende kwamen er niet al te veel vreemde vogels ons land bezoeken. Ook heb ik bijna geen vogels meer gemeld op waarneming.nl.

Nu de lente is begonnen kriebelt het weer en ga ik regelmatig op stap. Omdat ik gemakkelijk na kan gaan wanneer ik in de afgelopen jaren welk soort het beste kan waarnemen dacht ik aan de Groote Peel. Daar had ik het vorige jaar prachtige foto's gemaakt van de Blauwborst en de Sprinkhaanzanger.
In een biotoop ( leefgebied ) van nat veen en braam en kleine boompjes zijn ze meestal te zien. Vooral de blauwborst zingt dan weer zijn prachtig liefdeslied. Op zaterdag 9 april om 07.00 uur vertrokken naar de Meijelse Peel. De zon scheen dus goede omstandigheden voor mooie foto's. Aangekomen op de plek van het vorig jaar was het erg schrikken. Het hele biotoop was weggeplagd, alleen nog maar zand en een paar braamstruiken waren overgebleven. Het komt natuurlijk regelmatig voor dat vanuit de beheerder het gebied aangepakt wordt om het te verbeteren. Het is af te wachten of dit een succes gaat worden.










Geen Blauwborst te zien en al zeker geen Sprinkhaanzanger.  Wel zat er een Fitis zijn lied in het topje van een boom te zingen. Dat het een Fitis is en geen Tjiftjaf kun je alleen aan de zang horen. Hun uiterlijke kenmerken zijn nagenoeg gelijk al heeft de Tjiftjaf donkere pootjes. De vogeltjes zijn  klein zodat dit verschil niet al te gemakkelijk te zien is. De fitis zingt een lied en de Tjiftjaf roept alleen zijn naam. Op meerdere sites kun je horen welk lied bij welke soort hoort. Maar nog steeds geen blauwborst.

Ik besloot verder te lopen om te kijken of er verder op nog wat te zien was. Opeens viel mijn oog op een vogel die vanuit een boom naar de grond vloog en dan weer snel terug de veilige boom in. Hij ging boven in de boom zitten en ik zag gelijk dat het een Klapekster was. Deze soort is meestal een doortrekker die in het na- en voorjaar ons land bezoekt. Meestal is hij te zien in ruw terrein waar kleine boompjes staan waar hij op de uitkijk gaat zitten. De klapekster trekt eind april door naar noordelijke gebieden om te broeden. Hij jaagt op muizen, hagedissen en diverse grotere insecten. Soms spiest hij zijn prooi op stekels van struiken of op prikkeldraad . Het is zijn voorraadplek voor slechtere tijden. Ik heb hem een beetje gevolgd om verschillende foto's te maken. Je kunt hem goed benaderen omdat hij weinig angst voor mensen heeft daar in zijn broedgebied bijna geen mensen wonen.



Toen ik aankwam vlogen er Beflijsters weg en ik hoopte dat die nog terug zouden komen om te foerageren op hun favoriete grasveld. Tijdens het fotograferen van de Klapekster hoorden ik opeens het geluid van de Beflijster en zag er 2 boven mij in een boom zitten. Ze trokken zich niet al te veel van mij aan. Ook Beflijsters zijn  na- en voorjaar bezoekers en zijn meestal in groter groepjes te zien. Deze groep bestond uit 5 vogels. Het mannetje heeft een mooie witte bef maar bij het vrouwtje is deze bef niet zo goed te zien. Het tweetal op de foto kan een mannetje en vrouwtje zijn.











Teruglopend hoorde ik voor het eerst een Blauwborst zingen. In een boompje aan een plasje heb ik hem toch kunnen fotograferen. In begin was ik blij met zo'n foto maar ik ben verwent dus het kan beter. Toch nog genoten van de zang en de kleuren van deze prachtige vogel.


Het werd tijd om naar huis te gaan. Het nadeel is dat op weg naar de auto nog van alles te zien is. Een Boompieper was bezig met zijn baltsvlucht en in de verte hoorde ik de Roodborsttapuit zijn lied zingen. Bij de auto was een Winterkoning zijn territorium af aan het bakenen. Een goed begin van een nieuw vogeljaar.

    

DE WITTE SPREEUW

De laatste week kijk ik dagelijks meerdere malen naar de bomen in onze straat.

Meestal zitten er Kauwtjes, Kraaien, Houtduiven en allerlei klein spul. Maar de vogels die er bijna altijd zitten zijn de Spreeuwen. Zoals ik al eens beschreven had maken de Spreeuwen de gekste geluiden. Toch zingen de Spreeuwen ook een prachtig deuntje. Ze zetten hun keel op en waaieren met hun staart en vleugels. Het is prachtig om te zien en te horen. Zoals mijn volgers van blog zullen weten zijn de Spreeuwen schitterende vogels. Toch is dit niet de reden waarom ik zoveel omhoog kijk in de bomen. 

 

 

Anderhalve week terug zag ik weer een oude bekende tussen de Spreeuwen zitten. In dec vorig jaar kreeg in de voortuin bezoek van een witte Spreeuw. Het leek erop dat hij of zij weer terug was. Een witte Spreeuw tussen allemaal donkere soortgenoten valt natuurlijk op. Of het dezelfde witte Spreeuw is van het vorig jaar is niet geheel zeker maar dat maakt ook niet erg veel uit. Afgelopen zomer heeft in de Boekend ook een geheel witte Spreeuw gebroed. Waarschijnlijk is het dezelfde die hier nu rondvliegt. 

 

De witte Spreeuw van het vorig jaar heb ik maar een dag gezien. De huidige vliegt hier al anderhalve week rond. Deze albino Spreeuw is gewoon lid van een groepje van ongeveer 16 Spreeuwen. In tegenstelling van de mensen is een afwijkend groepslid geen enkel probleem en word gewoon in de groep opgenomen.

 

Omdat deze witte Spreeuw dagelijks is te zien kan ik er verschillende foto's van maken. Verschillende achtergronden zijn altijd interessant voor een mooie foto. Omdat de zon afgelopen dagen veel heeft geschenen is dit ook goed gelukt. 

Afwachten of deze witte de hele winter in onze buurt blijft. De broedende witte Spreeuw uit de Boekend was s'winters in een grote groep regelmatig bij de manege in de Boekend te zien. 

Afwijkende veelal albino vogels zijn er in alle soorten te zien. Een gedeeltelijke witte Merel heeft hier onze achtertuin ook wel eens bezocht. Ook heb ik een, door Joop  gevonden grotendeels witte Veldleeuwerik, kunnen fotograferen. Kraaien en Kauwen kunnen ook wel eens gezien worden met een of meerdere witte veren. Bij de Ganzen zie je ook regelmatig afwijkende soorten maar deze komen meestal voor uit kruisingen van twee soorten. Deze vogels zijn niet zo kieskeurig met het uitzoeken van een partner. Ook hebben wij, Joop en ik, eens een bruine Kraai gezien in het kassengebied Siberië. Vreemd om een geheel bruinen Kraai te zien maar het schijnt dat die regelmatig voorkomt.

Als vogelaar kijk je zo wie zo altijd goed naar grote groepen vogels. Bij Spreeuwen kan zomaar een zeer zeldzame Rose Spreeuw meevliegen met zo'n groep. Bij Ganzen kunnen ook zeldzame soorten zoals de Roodhalsgans  zich tussen grote groepen ganzen bevinden.

Al met al goed bekijken van groepen vogels kan soms  wat verrassend opleveren.

Nu moeten we het doen met deze witte Spreeuw. Met een beetje geluk komt hij een keer in de achtertuin van de voedertafel de krenten oppikken.

    



WAAR ZIT DE WITTE SPREEUW ?

KRAANVOGELS RONDOM DIEPHOLZ

Op 3 november om 8 uur gingen Joop , Peter en ik naar diepholz. In mijn blog "kraanvogels boven Limburg" heb ik het al eens over diepholz gehad. Rondom deze plaats in Duitsland zijn diverse moeras gebieden vergelijkbaar met de Groote Peel . In de voor en najaarstrek komen hier de kraanvogels bijeen om in het voorjaar naar de broedgebieden te gaan en in het najaar naar de overwintergebieden te vliegen. 

 

 

Vooral in oktober/ november van elk jaar is dit een waar spektakel. De top van het aantal kraanvogels is begin november. Op 2 november 2014 werden er in dit gebied 104.000 kraanvogels geteld. Op 9 november 2014 gingen deze vogels beginnen aan de trek en kwamen er die dag 63.000 kraanvogels over Limburg. Ook wij wilde dit spektakel wel eens mee maken dus gingen we op weg naar Diepholz . We hadden een adres gekregen van de overbuurman van Joop waar zondag 1 november duizenden kraanvogels waren gezien. 

 

 

Waarom zitten deze kraanvogels in de buurt van diepholz?  Dit gebied heeft 2 belangrijke voorwaarden waarom ze hier neerstrijken. Dit is eten en veiligheid. Overdag eten de kraanvogels op de talrijke maisvelden het mais op wat na het maaien en binnenhalen van het voedermais is achtergebleven. Elke kraanvogel eet per dag 2 a 3 ons mais. Dit hebben ze nodig omdat deze grote vogel op zijn reis toch heel wat energie verbruikt. De veiligheid vinden ze in het " Rhedener Geestmoor en in andere mooren in de buurt. Moor is de Duitse benaming van Hoogveen gebieden. Omdat deze gebieden weer gedeeltelijk onder water zijn gezet bied het de veiligheid voor de rustende kraanvogels. Uiteraard is in Duitsland de kraanvogels beschermd en mag men deze gebieden alleen op de vastgestelde wegen en paden betreden.

 

 

Nu terug naar onze reis. Oorspronkelijk was de reis gisteren 2 november gepland maar wegens mist werd besloten een dag te wachten. Op 3 november rond 8 uur starten we onze reis naar Diepholz. Na wat fileleed op de autobanen kwamen we rond 11 uur aan bij het landbouwgebied in de buurt van het plaatsje Vechta. Vanuit de hoofdweg zagen we in de verte de eerste kraanvogels al zitten. De weg, "an der Dadau" geheten, is een van de vele plekken waar de kraanvogels te zien zijn. Soms ver weg maar dat is geen probleem. Ook nu zie je deze sierlijke vogels hun lange nek strekken om op elkaar indruk te maken. In dit eerste gedeelte zaten al een paar duizend kraanvogels te foerageren . Soms op de maisvelden maar ook op grasvelden werd wat lekkers gezocht. Grote groepen werden afgewisseld met soms maar een  aantal van minder dan 10 stuks. Rustig aten ze de mais op en dan opeens gingen alle koppen omhoog. Voelden zij zich gestoord dan vlogen ze weg naar een veiligere plek. Dit moet je zo veel mogelijk voorkomen want dit kost energie en die hebben ze nodig voor hun trek naar Noord Frankrijk. 

 

 

Omdat Joop een vogelaar is die vooral door zijn verrekijker tuurt en Peter en Ik liever door de zoeker van ons fototoestel was het Joop die ook nog andere vogels zag. De buizerd, een zwarte wouw , torenvalk en diverse zangvogels werden door hem aan ons doorgegeven. Als hij " What the fuck" zegt dan heeft hij wat speciaals gezien. Meestal heeft hij dan nog wat extra informatie over de vogel die hij heeft gezien zoals vleugelslag, geluid of andere kenmerken. Een lopende vogelgids, ofwel omdat hij door ziekte een van zijn benen is verloren is lopen voor hem erg moeilijk. Dat weerhoud hem niet zijn grootste hobby het spotten van vogels. Maar rij je met hem door een bomenlaan dan weet hij hoe de bomen heten en ziet hij een vlinder vliegen weet hij die ook te benoemen. Een natuurmens pur sang waar  Peter en Ik veel van hebben kunnen leren. 

 

 

 

Deze dag verraste ons met prachtig weer. De gehele dag was het zonnig en stonden de kraanvogels in het licht te schitteren. Overal zag je oudervogels met de jongen van dit jaar. Wij  hadden het geluk een kraanvogel paartje met een jong geheel apart op een maisveld te fotograferen. De vogels waren niet schuw en lieten zich tot op 10 meter te benaderen. Het jong had een bruine kop en de ouders mooie gekleurde kop. Dit leverde een paar mooie plaatjes op. Overal waar de grotere groepen zaten kwamen kleine groepjes aanvliegen die ook  werden gefotografeerd. De foto's waar de kraanvogels op de zandgronden stonden gaven ook een mooi plaatje.

 

 

Na tussen de middag broodjes gegeten te hebben werd het gebied nog een keer doorgereden waarna we naar het Rhederner Geestmoor reden. Het was inmiddels 16.00 uur geweest en de kraanvogels gingen langzaam aan naar hun slaapplek. Midden door het moor loopt een weg genaamd "Moordamm"  waar je de binnenkomende kraanvogels kan zien. Meestal landen ze wel verder weg en omdat het al donker begint te worden kan je alleen de slierten kraanvogels fotograferen. Van alle kanten kwamen ze aan en overvliegen. Ook vlogen wat rotganzen over om ook een veiligere plek te zoeken. Op de plek waar we stonden was ook een uitkijktoren van 3 verdiepingen. Deze was al goed gevuld met vogelaars. Wij hadden gedacht dat wij de enigste waren die niet hoefden te werken en vogelreisjes konden maken maar wij hadden het mis. Van alle kanten kwamen ze aan. Uitgerust met verrekijkers, spottingscopes en fototoestellen stonden ze op de Moordamm de kraanvogels te bekijken. 

 

 

 

Na een uurtje hadden wij het wel gezien en togen we naar huis. We waren allen tevreden met wat we gezien hadden en ik denk dat dit niet de laatste keer is dat wij in diepholz zijn geweest. Wij reden zuidwaarts dezelfde richting die de kraanvogels over enkele dagen zullen nemen alleen zij door de lucht en wij over volle autobanen. 

 Op internet is nog veel meer te lezen over de kraanvogels in de Mooren rond Diepholz.