De Vossenheuvel ligt in een gedeelte van de Grootte Peel dat je vanuit Meyel kunt bereiken. Hier kun je ook wandelen maar niet door genummerde paden. Ben je er niet bekend of heb je geen landkaart dan kun je je gemakkelijk verlopen. Voor vogelaars is dit gebied aantrekkelijk. Ten eerste is het er erg rustig en ten tweede zijn er uitkijkpunten waar je over een groot gedeelte van de peel kunt kijken. Op een heuvel is een haag aangelegd waarvoor een bank staat. De heuvel heet bij de vogelaars de vossenheuvel.
In april van elk jaar ga ik
hier na toe om de Blauwborsten te fotograferen. In een klein gebiedje met kleine
boompjes en braamstruiken zingen ze de longen uit hun lijf. Toen ik er aan kwam
bleken de meeste boompjes omgezaagd. Er was nog een boom over. Omdat de meeste
vogels hun lied zingen op een uitkijkpost vreesde ik het ergste. Er kwamen wat Fitissen en Grasmussen maar geen Blauwborsten. Toch hoorde ik ze zingen .Ik verplaatste mij een stuk verderop waar wel wat bomen en hoge struiken stonden. Normaal ga ik onder een boom zitten maar dit lukte nu niet. Ik ging op een oude boomstronk zitten en wachtte af. Wat er in de komende 2 uur gebeurde heeft 450 foto's opgeleverd. Allereerst kwam een Blauwborst om de 5 a 10 minuten zijn lied laten horen. Vanuit de lucht in een boompje vallend, de staart uitwaaieren en het beste lied zingen. De Blauwborst die steeds weer terugkwam liet een pootje hangen . Dit is op de foto's goed te zien.
Verder kwamen Kneutjes ofwel Heivinken voorbij. Een koppel staartmezen had het boompje voor mij uitgekozen als tussenstop. Ze waren een nest aan het bouwen en vlogen met volle snavel naar een dennenboom waarna ze terug vlogen om nieuwe voorraad te halen. Tijdens de tussenstop kon ik ze mooi fotograferen. Normaal een probleem want deze vogels hebben vogel ADHD. Ze zitten nooit langer dan 1 seconde op een plek.
Ook waren de Fitissen hun territorium aan het afbakenen. Regelmatig kwam er een ander mannetje te dicht in de buurt waarop een knokpartij volgde. De indringer werd verjaagd en de winnaar zong weer zijn hoogste lied. Het verschil tussen een Fitis en een Tjiftjaf kun je alleen horen. De Tjiftjaf laad korte geluidjes horen en een Fitis een zang. Ook Roodborsttapuiten zoeken het hoogste punt in een omgeving. Ze vallen letterlijk uit te lucht om in de boomtoppen hun balts te laten horen. Een prachtig klein vogeltje die bijna overal voorkomt. Vanaf het begin dat ik er was hoorde ik een ratelend geluid. Iets wat op een krekel of sprinkhaan leek. Ik dacht gelijk aan een Sprinkhaanzanger maar was er niet zeker van. Dit soort vogel hoor je meestal wel maar zie je niet omdat ze nogal erg schuw zijn. Ik had er nog nooit een voor de lens gehad. Het geluid bleef aanhouden zodat ik toch maar eens richting het geluid ben gaan zoeken. En ja opeens zag ik hem tussen de bladeren van een boom. Omdat in april, en vooral dit jaar, de bomen nog niet zo vol blad zitten kon ik hem goed zien en fotograferen. Weer een nieuw soort gezien.
Opeens hoorde ik de Koekoek roepen. Ik zag hem aan komen vliegen met graspiepers om hem heen. Zoals jullie weten is de Koekoek te lui om zijn eigen eieren uit te broeden en de nesten van o.a. Boompiepers worden hiervoor regelmatig gebruikt. Dit is dan ook de reden dat de Boompiepers de Koekoek willen verjagen. Hij ging op een tak zitten die uitstak uit een dennenboom. Als je deze tak een hele dag in de gaten houdt sta je er versteld van hoeveel verschillende vogels hierop uitrusten of of de uitkijk gaan.
Op deze plek in de Peel kun je ook jaarlijks de Tapuiten verwachten. Op een vlakte met verschillende konijnenholen, waarin hij zijn nest maakt, is hij het liefst. Hij vindt er genoeg voedsel en broedplekken.
Als je zo'n morgen in dit gebied bent geweest kom je er achter wat voor moois er in de natuur te zien is. Je vergeet al je beslommeringen en pijntjes. Iets wat een dokter eigenlijk moet voorschrijven. Op weg naar huis, op de plek waar ik 's morgens 3 reegeiten had gezien, stond een Reebok, mijn laatste foto altijd leuk.
